උගත් පාඩම් අංක එක හෙවත් ගෙට් යුවර් ප්රයොරීටීස් ඉන් ඕඩර් - Get your priorities in order

මොකක් හරි හොඳයි කියලා අපිට හිතෙන, නැත්තං වෙනත් එකෙකුට යහපතක් වෙයි කියලා හිතෙන වැඩක් කරන්න ගිහින් එක්කෝ සම්පූර්ණයෙන්ම වැඩේ අල කරගත්තාම හරි, එහෙම නැත්තං ඒ වැඩේ ගැන හොඳක් අහනවා වෙනුවට බැණුම් විතරක්ම අහන්න වුණාම හරි, අපිට හිතෙනවා, "ඔන්න හොඳ පාඩමක් ඉගෙන ගත්තා!" ය කියලා!

ජීප්සීස් ලා ගේ "නුඹ නාඩන් හොඳ පාඩම්" සින්දුවෙත් මේ ගැන වෙනත් ආකාරවල උදාහරණ කීපයක්ම තියෙනවා.

නමුත් ඇත්තටම අපි හොඳ පාඩම් ඉගෙනගත්තු බොහොමයක් වෙලාවල්වල දී ඒ බව අපිට කෙලින්ම තේරෙන්නේ නෑ. සමහරවිට මාස ගණනක්, අවුරුදු ගණනක් ගිහින් ආපහු හැරිල බලන කොටයි ඒ උගත් පාඩම් ගැන තේරෙන්නේ.

ඒ වෙන කොට නොදැනුවත්වම වගේ අපි ඒ උගත් පාඩම නැවත නැවත පාවිච්චි කරලා ඒකෙන් ප්‍රයෝජන අරගෙන ඇති පදම්.

අද සන්ඩේ සැපැෂල් ඇක්ස්ට්‍රා එකට මට හිතුණා මංතුමා ඒ වගේ උගත් පාඩමක් ගැන ලියන්න.

ඇත්තටම මේක මට පොරක් දුන්නු ඇඩ්වයිස් එකක්. අද බලනකොට මේක මං ජීවිතේ ඉගෙන ගත්තු හොඳ පාඩමක්.

මං පස්තාච්චි ඇදල අහවර කරළා ආපහු ලංකාවට ආවට පස්සේ හරියටම අවුරුද්දක් විතර මැවිසුරු රැකියාව කළා බොසී එක්ක. එතනින් චරිත සහතිකයක් අරගෙන ඊලඟට පැන්නේ අර කඩෙන් කන්න ගිහින් මාට්ටු වෙච්ච පොට් එකේ අංඩර දෙන්නයි. මැවිසුරු කමෙන් අස්වෙලා ඔය කියන තිප්පොලට සෙට් වෙන්න මූලික හේතුව තමයි එක්තරා මෝඩ හීනයක් දකිමින් සිටීම.

ඔය තිප්පොලේ තිබුණා වෘත්තීය සමිතියක්. මං ගිහින් අවුරුද්දකින් දෙකකින් වගේ තිබුණු ඒජීඑම් එකේ දී මාව යෝජනා ස්ථිරත්වයෙන් පත් කෙරුණා ඒ යූනියන් එකේ සම-ලේකම් තනතුරකට.

ඉන්ෆියුෂන් ඔෆ් යංග් බ්ලඩ්!

ඒ කාලය ගැනත් කතන්දර දෙක තුනක් ම තියෙනවා. ඒ කොහොම වුණත්, ඔන්න අවුරුද්දක් ගෙවිලා ගිහින් ඊලඟ ඒජීඑම් එකත් ආවා.

නමුත් මළ කෙලියයි කියන්නේ හාමිනේ ට පොඩි වෛද්‍ය පරීක්‍ෂණයක් කරන්න ජයවර්දෙනෙපුරෙ හොස්පිටිතාලෙට යන්න දිනය වැටුනෙත් එදාටමයි.

දැන් මං මුහුණ දුන්නේ මහා උභතෝකෝටිකයකටයි.

ඒජීඑම් එකට යනවාද?
හාමිනේ එක්ක හොස්පිටිතාලේ යනවාද?

ලේකම් නැති ඒජීඑම් එක නිකං මනමාලි නැති මගුල් ගෙදරක් වගේ වෙයි! අනික, කැම්පස් කාලේ දී ආට්ස් සර්කල් එකේ, සෝෂල් සයන්ස් සොසයිටි එකේ, ඊඑස්යූ එකේ, ඒසී එකේ, අයියූඑස්එෆ් එකේ වැඩ කරන්න ගියාම මං කවදාකවත් පෞද්ගලික වැඩ ගැන හිතුවේ නෑ. පලමුව බාටා දෙවනුව පාසලට!

ඒ පුරුද්දට, යූනියන් මීටිමට යන්නමයි හිත දෙන්නේ.

නමුත්, හාමිනේව ජයවර්දෙනෙපුරෙ එක්කරං යන එකත් ඉතාමත් වැදගත් කාරණයක්.

හොස්පිටිතාලවලට යන එක නං හාමිනේට නුහුරු නුපුරුදු දෙයක් නෙමේ. ඒ වුනත් හබියා එක්ක ජෝඩු දාලා යන්න අකමැති කොයි තරුණ බිරින්දෑ ද?

මේ ගැන කතා කරන්න මං ගියා අපේ යූනියන් එකේ සභාපතිකාරයා හම්බ වෙන්න.

"ඒජීඑම් එකට එන එක ගැන මට පොඩි ප්‍රශ්ණයක් තියෙනවා!" මං කිව්වා, "අයි හැව් ටු ටේක් මයි වයිෆ් ටු සී එ ස්පෙෂලිස්ට් ඇට් ජයෙවර්දෙනෙපුරෙ හොස්පිටල් ඔන් ද සේම් ඩේ."

සභාපතිකාරයා රුවුල අතගෑවා.

"රිමෙම්බර් කතන්දර, දෙයා රා සර්ටන් තින්ග්ස් ඉන් යුව ලයිෆ් දැට් යූ ෂුඩ් ඕල්වේස් ගිව් ප්‍රයොරිටි ටු ඇන්ඩ් නෙවර් කොම්ප්‍රොමයිස්. දිස් ඉස් වන් ඔෆ් දෙම්."

තත්පරයක විතර නිහැඬියාවේදී මං හිතුවේ පොර මට ඒජීඑම් එකට එන්න කියන්නයි යන්නේ කියලා.

"ටේක් යුවර් වයිෆ් ටු ද හොස්පිටල්. වී විල් ට්‍රයි ටු මැනේජ් විතවුට් යූ!"

එදා නොතේරුණාට, මං ජීවිතයේ ඉගෙන ගත්තු එක හොඳ පාඩමක් තමයි ඒ අවවාදය.

මර්සි මොන්සුවා සරත්. මර්සි පො ලෙ කොන්සේයි!

තෑන්ක්ස් එ ලොට් මේට්. තෑන්ක්ස් ෆො ද ඇඩ්වයිස්.

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
මේ කතාව සිහියට ආවේ, මේ බ්ලොග් අටමගලය නිසා පවුලේ වැඩවලට මගේ තියෙන උනන්දුව සහ පුතා එක්ක මං ගත කරන කාලය අඩුවෙලා ගිහින්දෝ කියලා හිතුණ නිසයි!

තාම පවුල් පන්සල් වෙලා නැති වැප් නිශාන්තත් මේ වගේ කතාවක් කියලා තිබුණා. ඉතිං, බැඳපු අපි ගැන කවර කතාද?

ඉතිං, බැඳපු, නොබැඳපු හැමෝටම මෙන්න මගෙන් අවවාදයක්.

"ළමයිනේ, රිමෙම්බර්, දෙයා රා සර්ටන් තින්ග්ස් ඉන් යුව ලයිෆ් දැට් යූ ෂුඩ් ඕල්වේස් ගිව් ප්‍රයොරිටි ටු ඇන්ඩ් නෙවර් කොම්ප්‍රොමයිස්. ෆැමිලි ෂුඩ් ඕල්වේස් කම් ෆස්ට්, බ්ලොගින් ෂුඩ් ඕල්වේස් බී එ ඩිස්ටන්ට් සෙකන්ඩ්."

(image: http://www.moppingupmillions.com/blog/make-your-marketing-plan-work-for-you/)