කතන්දරකුමාර හතරෙන් පහට පාස්වෙයි - Grade five, here I come! [Kathandara Blog]

මං තුනේ පන්තියෙන් හතරට පාස් වුනේ කලර්ස් එක්ක. ඒ ගැන කතන්දරේ මීට අවුරුද්දකට විතර කලින් දවසක ලියා පලකළා මතකයි.

හතරේ පන්තියේ දී වුණු සිද්ධි කීපයක් ගැන කතන්දරත් මං හිතන්නේ මං මීට කලින් ලියලා තියෙනවා.

එයින් මුල් කතන්දරේ තමයි මයි ෆර්ස්ට් ක්‍රෂ් හෙවත් කතන්දරකුමාර ට මුල්ම පෙම් සිතුවිලි පහලවුණු කේස් එක.

ඒ සිද්ධියට අදාල ශානිකා කිරිබත්ගොඩයි, කතන්දර දෙක තුනකම චරිත මවපු නාලන්ද පියතිලකයි දෙන්නම මේ පාර වැටිලා තිබුණේ හතරවෙනි ශ්‍රේණියේ මං වැටුණු 4-A පන්තියටමයි.

නපුරු ගුරුවරයෙකු ගේ දරුණු වේවැල් පහරකට අසාධාරණ ලෙස ලක්වුණු කතන්දරකුමාර ගේ ඇඟේ ලේ සෙලවුණේත් මේ හතරවෙනි ශ්‍රේණියේ දී ම යි.

ඔය අතරේ පළමුවෙනි වාර විභාගය තිබුණා.

තුනේ පන්තියේ අන්තිමවාරයේ දී ප්‍රීතිකා සුබෝධිනී නම් ගෑල්ළමයා ගේ අවාසනාව නිසා පන්තියේ පළමුවෙනියා වුණු මංතුමා මෙන්න බොලේ දෙවෙනියා වෙලා!

වස ලැජ්ජාවයි. පන්තියේ පළමුවෙනියා වෙලා තිබුණේ කෙල්ලෙක්. ඒ ශානිකා කිරිබත්ගොඩ.

හිතේ දුකෙන් රිපෝටර්ට් කාඩ් එක අරගෙන ගෙදර යන මං පොඩි දෙයක් නිරීක්‍ෂණය කළා. ඇත්තටම පොඩි දෙයක් නොවෙයි, ලොකු දෙයක්.

වාර විභාගයේ දී මට ලැබුණු ලකුණු 100, 90, 80 වගේ ඒවා දැන් රිපෝර්ට් කාඩ් එකේ බැලින්නම් 95, 85 වගේ විදියට "රවුන්ඩ්-ඕෆ්" වෙලා.

වතුවැඩ, අත්වැඩ, චිත්‍ර වගේ ටීචර්ට ඕනෑ විදියට ලකුණු දෙන විෂයයන්ට සහ රචනා ලියන්න තියෙන සිංහල සහ ඉංගිරිසි මිස අනෙක් විෂයන්ට මේක වෙන්න කිසිම විදියක් නෑ. මොකද අපට සාමාන්‍යයෙන් වාර විභාගේ කියලා දෙන්නේ ප්‍රශ්ණ දහයක් විතරයි. ඉතිං දහයේ ගුණාකාරයක් මිස ලකුණු වෙන විදියක් වෙන්න බෑ.

මං ඔය ගැන ගෙදර ගිහිල්ලා අම්මටයි තාත්තටයි කිව්වත් ඒ ගොල්ලෝ ඕව හොයන්න අද කාලේ දෙමව්පියන් සමහර විට කරනවා වාගේ අපේ ඉස්කෝලෙට ගියේ නෑ.

ඒ දවස්වල ඉස්කෝලේ වර තුනට විභාග තුනක්ම තියෙනවා.

දෙවෙනි වාර පරීක්‍ෂණයේ දී ත් ඒ වගේම මට පරාජය හිමිවුණා. ශානිකා කිරිබත්ගොඩ ජය ගත්තා. කොහොමටත් කෙල්ලෝ මැහුම් වලට ගන්න ලකුණු අපිට වතුවැඩවලින් මැච් කරන්න අමාරුයි!

තුන්වෙනි වාරයේ දී, ඒ කියන්නේ වසරේ අවසාන වාර පරීක්‍ෂණයේ දී ග්‍රහයෝ මගේ පැත්තට කැරකුණා!

මට හොඳට මතකයි අපේ පන්තිබාර මැගිලින් ටීචර් පන්තියේ ඉස්සරහා තියෙන තමන්ගේ මේසේ ලඟ වේවැල් පුටුවේ වාඩිවෙලා අපේ ලකුණු එන්ටර් කරනවා රිපෝර්ට් කාඩ්වලට.

ඒ දවස්වල ටීචර් ලා පාවිච්චි කෙරුවේ තීන්ත දාන ෆවුන්ටන් පෑන්. හතරේ දී අපි ලිව්වේ පැන්සල්වලින්. පහේ පන්තියේ දී තමයි පැනෙන් ලියන්න අවසර ලැබුණේ!

හැමෝගෙම රිපෝර්ට් කාඩ්වල ලකුණු දාලා, ඒවායේ එකතුවත් ලියලා, දැන් ඔන්න මැගිලින් ටීචර් "වෙනියා" දාගෙන යනවා.

රානිකා පළමුවෙනියා. මං දෙවෙනියා. නාලන්ද තුන්වෙනියා ද කොහෙද!

ඊට පස්සේ ටීචර් මොකක් දෝ හේතුවකට ආපහු ලකුණු එකතු කරලා බැලුවා.

මළ කෙලියයි! ටීචර්ට ලකුණු එකතු කරනකොට වරදක් වෙලා.

පන්තියේ පළමුවෙනියා කතන්දරකුමාර!

දැන් අපි සේරම ටීචර් ගේ මේසේ වටේ බලාගෙන ඉන්නවා. මැගිලින් ටීචර් සැලුනේ නෑ.

"කතන්දරකුමාර ගිහින් අල්ලපු පන්තියේ ධනවතී ටීචර්ගෙන් මිල්ටන් බෝතලේ ඉල්ලාගෙන එන්න!"

දැන්, දන්නෝ දන්නවා ඇති, ඔය මිල්ටන් කියන්නේ ඒ ටිපෙක්ස් නැති කාලේ තීන්ත පෑන්වලින් ලියපු දේවල් මකන්න පුළුවන් ද්‍රාවණයක්, නිකං තිනර් වගේ ජාතියක්!

මං ගිහින් මිල්ටන් බෝතලේ ගෙනවා.

ටීචර් ඉරටු කෑල්ලකින් මිල්ටන් ගාලා මගේ රිපෝටර් එකේ 2 කපලා 1 දැම්මා.

මංතුමා හතරේ පන්තියේ පළමුවෙනියා විදියට පහේ පන්තියට පාස් වුණා!

-කතන්දරකාරයා

ප/ලි:
පහුගිය අවුරුදු හතර ඇතුලත මේ බ්ලොග් කට්ට ඇදගෙන යන්නට මට උදව් කළ, මගේ කතන්දර අටසිය පනහෙන් එකක් හරි කියවූ, ප්‍රතිචාර දැක්වූ, මා සමග හිතවත් කම් ඇතිකරගත්, මා සමග වලියට ආ, මා සමග අමනාප වුණු ඔබ සියළු දෙනාටම මගේ ස්තුතිය මෙයින් පුද කරමි.

මා කිසිවෙකු සමග අමනාපයක් නැත.

මේ සේරම කරන්නේ හිතේ සතුටින් තබා ගන්නයි. හිතට සතුටක් නොලැබුණහොත් බ්ලොග් ලිවීමද එතැනින් නතර වෙනු ඇත.

ඒ කේසේ වෙතත්, මංතුමා හෙට සිට පහේ පන්තියේ ය!